پروتکل طرحواره درمانی بهمراه مبانی نظری طرحواره

پروتکل طرحواره درمانی

مفهومی که نام طرحواره درمانی از آن گرفته شده است، یعنی طرحواره، واژه ای با ریشه یونانی است که به یک الگو یا ساختار سازمان دهی شده اشاره دارد که به ایجاد نظم در مجموعه پیچیده ای از محرک ها و تجربیات کمک می کند.

طرحواره درمانی در نتیجه تلاش های یانگ و همکارانش برای درمان موثر مبتلایان به اختلال شخصیت و هم چنین بیمارانی که به شناخت درمانی کلاسیک جواب نداده اند یا دچار عود شده اند، شکل گرفت. این درمان مبتنی بر مدلی تلفیقی و رویکردی ساختارمند و سازمان یافته است.به سبب همین  تلفیق، با مدل های درمانی دیگر مانند شناختی، روان پویشی، روابط موضوعی و گشتالت، هم پوشانی دارد و در عین حال با هیچ رویکرد درمانی به طور کامل مطابقت ندارد.

زمانی که نیازهای متعارف و سالم تحولی در دوران کودکی برآورده نشوند، طرح واره های ناسازگار شکل می گیرند. در واقع طرحواره های ناسازگار، سازه های روان شناختی مشتمل بر باورهای ما درباره خودمان، دنیا و افراد دیگر هستند که در نتیجه تعامل بین ناکامی نیازهای اساسی دوران کودکی، خلق وخوی فطری و محیط اولیه به وجود می آیند.